Urodził się w kwietniu 1905 r. w Kołomyi, zmarł  w  listopadzie 1976 r. we Wrocławiu. Ukończył muzykologię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie pod kierunkiem prof. Adolfa Chybińskiego, uzyskując stopień doktora filozofii za pracę Rozwój progresji w muzyce wczesnego średniowiecza (1932).

Po studiach zajmował się publicy­styką muzyczną jako korespondent czasopism warszawskich oraz lwowskich. Uczył również w szkołach muzycznych, udzielał prywatnych lekcji z teorii muzyki i gry na fortepianie, a okazjonalnie prowadził zespoły kameralne, dyrygował chórami oraz akompaniował. Ponadto ukończył dyry­genturę symfoniczną we Lwowskim Konserwatorium (1941). 

Po przyjeździe do Wrocławia w lipcu 1945 r., Liebhart przy­stąpił do organizacji Zakładu Muzykologii przy Katedrze His­torii Sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim. Dzięki jego ogromnym staraniom,  uratowano od zniszczenia naukową bibliotekę muzykologiczną, którą  umieszczono później w budynku przy pl. Uniwersyteckim, gdzie w listopadzie 1945 r. rozpoczęły się wykłady dla studentów I roku Muzyko­logii. Liebhart jako adiunkt był tam wówczas jedynym wykła­dowcą, kierownikiem zakładu i bibliotekarzem. Pracę naukowo-dydaktyczną prowadził na Muzykologii aż do likwidacji tego kierunku w roku 1952. 

Wspólnie z przedstawicielami Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego oraz działaczami Dolnośląskiego Towarzystwa Muzycznego Zbigniew Liebhart brał udział w organizowaniu szkolnictwa muzycznego wszyst­kich stopni na terenie Dolnego Śląska. Należał do komitetu organizacyjnego DTM, był kon­sultantem i projektodawcą w Dziale Oświaty Pozaszkolnej, brał udział w akcji umuzykalniającej na terenie całego województwa. Należał do inicjato­rów i organizatorów Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej, w której pracował od 1949 r. aż do przejścia na emeryturę w 1970 r., piastując szereg odpowiedzialnych funkcji -  dziekana Wydziału Pedagogicznego (1950-1953), dziekana Wydziału Teorii, Kompozycji i Dyry­gentury (1953 - 1963),  kierownika Katedry Teorii i Kompozycji (1958 - 1969),  a następnie rektora (1963-1969).

W dorobku Zbigniewa Liebharta znajdują się prace naukowe (np. Maniery progresyjne w muzyce XIV w., Wzrost poczucia formy w wiekach średnich, Braki systematyki muzykologii, Skrypt systematyki),  recenzje koncertów, premier operowych, a także artykuły polemiczne - wszystkie publikowane zarówno w prasie lokalnej, jak i ogólnopolskiej. W jego dorobku twórczym znaleźć można  ilustracje muzyczne do dwóch słuchowisk radiowych oraz opracowania pieśni ludowych na chór mieszany. Na antenie Rozgłośni Wrocławskiej PR Liebhart prowadził audycje umuzykalniające w formie tzw. skrzynki muzycznej.

Zbigniew Liebhart otrzymał szereg odznaczeń, m.in. Złoty Krzyż Zasługi (1959),  Złotą Odznakę Zasłużony dla Dolnego Śląska (1966), Krzyż Kawa­lerski Orderu Odrodzenia Polski (1968), Odznakę Tysiąclecia, Zasłużony Działacz Kultury (1972), a także dwukrotnie Nagrodę I stopnia Ministra Kultury i Sztuki.