Wybitny pianista międzynarodowej sławy, urodził się 15 sierpnia 1919 roku w Tambowie, zmarł 20 grudnia 2012 roku w Moskwie. W latach 1936 – 1941 studiował w Moskiewskim Państwowym Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego, które ukończył z wyróżnieniem w klasach Samuela Fejnberga (fortepian) i Aleksandra Geidkego (organy). Jeden z ostatnich przedstawicieli tzw. Wielkiej Rosyjskiej Szkoły Pianistycznej, należący do grona najbardziej uznanych pianistów pedagogów na świecie.

Od 1946 r. był pedagogiem, a od 1964 r. profesorem Konserwatorium Moskiewskiego im. Piotra Czajkowskiego. Oprócz pracy w Konserwatorium Moskiewskim prowadził klasę mistrzowską w rodzinnym Tambowie. W latach 1973-1978 był również profesorem ówczesnej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Wiktor Mierżanow wykształcił ponad stu pianistów, wśród nich 11 laureatów pierwszych nagród międzynarodowych konkursów pianistycznych. Był zapraszany do prowadzenia mistrzowskich kursów pianistycznych w najważniejszych światowych ośrodkach życia muzycznego (m. in. Paryż, Londyn, Tokio, Los Angeles). Zasiadał w jury najbardziej prestiżowych konkursach: im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie, im. Ludwiga van Beethovena w Wiedniu, im. Beli Bartoka i im. Ferenca Liszta w Budapeszcie, im. Królowej Elżbiety w Brukseli, im. Ferrucio Busoniego w Bolzano, im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

Jako koncertujący pianista debiutował w 1939 r. w Państwowej Filharmonii w Moskwie. Międzynarodowe uznanie przyniosła mu I nagroda, uznana ex aequo ze Światosławem Richterem na Ogólnozwiązkowym Konkursie Pianistycznym Muzyków Wykonawców w Moskwie w 1945 roku. Cztery lata później został laureatem IV Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Wykonał ponad 2500 recitali, występów w zespołach kameralnych i występów solowych z orkiestrami symfonicznymi. Obok działalności pedagogicznej koncertował na całym świecie, niemal we wszystkich krajach europejskich, w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Urugwaju, Japonii i Chinach. Jego rozległy repertuar obejmował dzieła kompozytorów różnych epok, w tym kompozytorów muzyki współczesnej.

Najwyższy poziom pianistyki Mierżanowa potwierdzają jego nagrania płytowe. Ma w dorobku 22 płyty długogrające oraz 5 płyt CD, które nagrał w Rosji, USA, Włoszech i Japonii. Jest również autorem licznych publikacji na temat pianistyki i pedagogiki muzycznej. Był m.in. redaktorem naukowym wydań utworów fortepianowych wielu kompozytorów, m. in. J. S. Bacha, M. Musorgskiego, S. Rachmaninowa i R. Schumana.

Artysta był silnie związany z Wrocławiem. W 1964 r. został zaproszony przez władze ówczesnej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej, by poprowadzić kurs mistrzowski ze studentami. Od tego czasu wielokrotnie bywał gościem uczelni, a Jego lekcje mistrzowskie zawsze przyciągały bardzo liczne grono młodych adeptów pianistyki. Od 1978 r. był corocznie zapraszany na Międzynarodowy Mistrzowski Kurs Pianistyczny w Dusznikach-Zdroju współorganizowany przez Akademię Muzyczną im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu.

Za swoje osiągnięcia Mierżanow otrzymał wiele nagród i odznaczeń m.in. tytuł doktora honoris causa Białoruskiej Państwowej Akademii Muzycznej w Mińsku, tytuł honorowego przewodniczącego Związku Pedagogów Fortepianu (European Piano Teachers Association) w Rosji.

W uznaniu wielkich zasług, wybitnego dorobku artystycznego, pedagogicznego oraz kulturotwórczego, ze szczególnym uwzględnieniem wkładu prof. W. Mierżanowa w rozwój światowej pianistyki i pedagogiki muzycznej, Senat Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu postanowił uhonorować artystę tytułem Doktora Honoris Causa w 2010 r.