prof. Grażyna Pstrokońska-Nawratil
prof. Grażyna Pstrokońska-Nawratil
Jest wrocławianką. Studia kompozytorskie rozpoczęła pod kierunkiem prof. Stefana B. Poradowskiego, a ukończyła w klasie prof. Tadeusza Natansona w PWSM (1971) i w tej uczelni podjęła pracę. W 1978 r. jako stypendystka rządu francuskiego uczestniczyła w wykładach Oliviera Messiaena (Konserwatorium) i Pierre Bouleza (IRCAM) w Paryżu, w seminarium autorskim Iannisa Xenakisa w Aix en Provence. Była też stażystą w Studio Muzyki Eksperymentalnej w Marsylii.
W 1993 r. otrzymała tytuł naukowy profesora. Od 1977 roku prowadzi klasę kompozycji we Wrocławiu, a w latach 1998-2009 – kształciła także młodych twórców w Akademii Muzycznej w Poznaniu. Jej absolwenci zajmują istotną pozycję w polskiej muzyce współczesnej. W latach 1991-2017 kierowała pracą Katedry Kompozycji i Teorii Muzyki (obecnie Katedra Kompozycji) we Wrocławskiej Akademii Muzycznej. Uczestniczyła w 4 edycjach pracy Komisji Programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień, a w latach 1996-2008 pełniła kolejno funkcje doradcy programowego, kierownika i dyrektora artystycznego Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej Musica Polonica Nowa.
Jest laureatką konkursów kompozytorskich: m.in. Ogólnopolskiego Konkursu im. Grzegorza Fitelberga (1971), Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego GEDOK w Mannheim (1975), Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów UNESCO w Paryżu (1987). Wyróżniona również m in. Nagrodą Premiera za twórczość dla dzieci i młodzieży, Nagrodą Miasta Wrocławia, Nagrodą im. św. Brata Alberta (1998). Jest laureatką Wrocławskiej Nagrody Muzycznej (2002) oraz Nagrody Związku Kompozytorów Polskich (2004). W roku 2006 i 2018 otrzymała Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Dziedzinie Muzyki. W 2013 roku uhonorowana została srebrnym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis, a w 2017 Medalem – Zasłużony dla Wrocławia. W latach 2022-2024 pełniła funkcję Dyrektora Instytutu Kompozycji.
Dorobek kompozytorki obejmuje kilkadziesiąt pozycji, w większości ujętych w cykle. Najważniejsze z nich to cykl wielkich form pod wspólnym tytułem freski:
I Reanimacja na wielką orkiestrę symfoniczną (1971) – człowiek i życie,
II Epitaphios na wielką orkiestrę symfoniczną (1976) – człowiek i śmierć,
III Ikar na wielką orkiestrę symfoniczną (1979) – człowiek i marzenia,
IV …alla campana… na fortepian i orkiestrę (1985) – człowiek i pamięć,
V Eternel na sopran, chór chłopięcy, chór mieszany i wielką orkiestrę (1989) – człowiek i wiara,
VI Palindrom na wielką orkiestrę smyczkową z klawesynem amplifikowanym (1994) – człowiek i tęsknota,
VII Uru Anna (Światło Nieba) na tenor, wielki chór mieszany i wielką orkiestrę symfoniczną (1999) – człowiek i światło;
cykl utworów na perkusję:
Ostinato na kwartet perkusyjny (1974),
Kanon na grupę motoryczną (1975),
Studio per violino et Tam – Tam (1975),
BIS * JOKE na perkusję i fortepian (1985),
TRIANGLE ! na sekstet perkusyjny (II wersja 1990);
cykl myśląc o Vivaldim
…el condor… na 2 marimby i orkiestrę smyczkową (1996) (wiosna),
…como el sol y la mar… na flet i orkiestrę kameralną (2007 / 2008) (lato);
cykl madrygały:
W poszukiwaniu wędrującego echa – na 2 skrzypiec (2000),
Algorytm snu wielkiego miasta – na marimbę (2001),
Ptaki na horyzoncie zmierzchu – na klarnet, puzon, wiolonczelę i fortepian (2006),
wersja II Madrygał na dwa fortepiany (2011);
W zenicie słońca na flet, dzwonki, wibrafon, marimbę, harfę i wiolonczelę (2018);
cykl reportaże:
Niedziela Palmowa w Nazareth na saksofon, perkusję i organy (2009),
ICE – LAND …tęczowe mosty nad Dettifoss… na 22 instrumenty smyczkowe i harfę amplifikowaną (2011),
Figury na piasku …wędrówki odwiecznego skarabeusza… na flet, skrzypce, altówkę i wiolonczelę (2014),
wersja II na kwintet fletowy i małą perkusję (2019),
Ring of Tara na oktet perkusyjny (2018),
AoTea Roa na klawesyn i orkiestrę smyczkową (2018/19),
LandmannalaugarSonata na dwa flety i klawesyn (2019),
Słowik i Kamień na dwa fortepiany i dwie perkusje (2020);
cykl ekomuzyka:
Eco per flauti (1980),
Le soleil – koncert na perkusję i orkiestrę (1991);
Terra – na chór męski i fortepian (1995),
Bartokiana – na wiolonczelę i fortepian (1995) - wersja na marimbę i orkiestrę kameralną (2000) – wersja na flet, saksofon i fortepian (2015);
Muzyka lidyjska – na orkiestrę smyczkową (2002),
Strumyk i słonko na inkrustowany fortepian (2007),
Lasy Deszczowe na flety i orkiestrę symfoniczną (2013);
Galaktikos α na flet i organy (2015);
Galaktikos β tryptyk na dwa flety i organy (2017);
Assisi na wiolonczelę, chór dziecięcy i wielką orkiestrę symfoniczną (2017).
Niezależnymi pozycjami są:
balet W królestwie jesiennych liści, balet dla dzieci;
2 kwartety smyczkowe – Arabesca i Kwartet lidyjski, utwory dla dzieci i młodzieży,
MAGNIFICAT MM – na sopran, chór mieszany i wielką orkiestrę symfoniczną (2004),
HARMONIES na orkiestrę (2011).
