Urodził się w grudniu 1896 r. w Bronisławiu, zmarł w grudniu 1981 r. we Wrocławiu. Naukę muzyki rozpoczął w szkole podstawowej w 1911 r., a następnie  kontynuował ją w Seminarium Nauczycielskim we Wschowie. Uczył się gry na organach, fortepianie, skrzypcach, ale szczególnie preferował naukę śpiewu, mając ku temu szczególne predyspozycje.

Studia muzyczne pogłębiał na seminariach muzykologicznych prowadzonych przez ks. prof. Władysława Gieburowskiego na Uniwersytecie Poznań­skim. Ponadto w 1922 r. ukończył dwuletni kurs w Konserwa­torium, uprawniający do nauki muzyki oraz śpiewu w średnich szkołach ogólnokształcących i seminariach nauczycielskich, a następnie podjął pracę w Seminarium Nauczycielskim w Czarnkowie. W latach 1923-1926 doskonalił swój głos w klasie śpiewu Władysława Malawskiego na studiach w Konserwatorium w Pozna­niu, które ukończył debiutem w operze bydgoskiej, kreując rolę Ramfisa w operze Aida G. Verdiego. Od 1927 r. pracował w prywatnej szkole muzycznej, zw. Wielkopolską Szkołą Muzy­czną, oraz w Seminarium Nauczycielskim w Poznaniu. 

W roku 1936 objął funkcję kierownika Ogniska Metodycznego dla Szkół Pod­stawowych. Okres II wojny światowej spędził w Radomsku, pracując jako tłumacz języka niemieckiego. Po powrocie do Poznania (w 1945 r.) został mianowany docentem, a później profesorem w Państwowej Szkole Muzycznej, gdzie wykładał metodykę śpiewu na Wydziale Pedagogicznym. W latach 1947-1950 pełnił funkcję dziekana Wydziału Pedagogicznego. W  1951 r. przeniósł się do Wrocławia, gdzie objął funkcję rektora PWSM - którą piastował do 1953 r. - oraz prowadził klasę śpiewu. Wykształcił 17 absolwentów, a oprócz wykładów w uczelni wrocławskiej, prowadził również klasę śpiewu w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Wałbrzychu (1956-1962).

Praca pedagogiczna nie była jedynym zajęciem Janusz Nowaka, najwięcej czasu poświęcał bowiem działalności chórmistrzowskiej - jako śpiewak (bas), akompaniator, prelegent i organizator życia muzycznego brał udział nawet w kilkudzie­sięciu koncertach rocznie. Za swoją aktywną działalność społeczno-kulturalną  był wielokrotnie odznaczany, m.in: Krzyżem Komandorskim i Kawaler­skim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką Zasłużony Działacz Kultury, Za­służony dla Województwa i miasta Wrocławia, Złotą Odznaką SPAM,  Medalem 50-lecia istnienia PWSM w Poznaniu (1920-1970) oraz  Nagrodami Ministra Kultury i Sztuki.