Miło nam zaprezentować kolejny efekt pracy naszych pedagogów. Kierownik Katedry Instrumentów Smyczkowych dr hab. Paweł Jabłczyński, prof. AMKL oraz dr hab. Justyna Skoczek, prof. AMKL wykładająca na Wydziale Wokalnym wydali właśnie kolejną płytę!

Joachim Stutschewsky – cello works to autorskie transkrypcje utworów wiolonczelowych na kontrabas. Praca nad materiałem zebranym w niniejszym albumie stanowi próbę odkrywania – także przed szerszą publicznością – wyjątkowego brzemienia kontrabasu jako pełnoprawnego instrumentu solowego.

Dr hab. Paweł Jabłczyński prof. AMKL sięgnął po niedocenianą i w pewnym stopniu zapomnianą muzykę Stuczewskiego. Odnalazł niezwykle poruszające i wartościowe kompozycje, które dzięki jego autorskim transkrypcjom zyskują zupełnie nową głębię. Przygotowując aranżacje utworów Stuczewskiego w pierwszej kolejności starał się przekazać odczucia, które wzbudza w nim doświadczenie muzyki kompozytora. Udało mu się nie tylko przenieść tekst muzyczny do rejestru kontrabasu, ale opowiedzieć niezwykle intymne historie zawarte w muzyce Stuczewskiego w zupełnie nowy, odmienny i subiektywny sposób.

W twórczość Joachima Stuczewskiego wpisana jest tęsknota i wędrówka. Urodzony w 1891 roku w miejscowości Romny na terenie dzisiejszej Ukrainy i wychowany w rodzinie klezmerów - tradycyjnych muzyków żydowskich od najmłodszych lat doskonalił umiejętności gry na instrumencie. Początkowo były to skrzypce, a w następnej kolejności wiolonczela, przy której pozostał już do końca życia. Pragnienie doskonalenia swoich muzycznych umiejętności oraz chęć propagowania muzyki żydowskiej popychały go do podróży. Widmo nadciągającej wojny oraz zaostrzające się antyżydowskie nastroje zmusiły go w latach 30. XX w. do emigracji. Wyjechał do Palestyny, gdzie mieszkał aż do śmierci w 1982 roku. W swoich wspomnieniach, kompozytor porównywał sam siebie do wędrownego żydowskiego muzyka, klezmera, który nigdy nie może się zatrzymać i stale musi być w drodze.

Stuczewski miał ogromny wpływ na muzyczną społeczność żydowską. Jako koncertujący wiolonczelista i pedagog zachęcał młodych artystów do czerpania z muzyki tradycyjnej. Stopniowo praca twórcza – komponowanie nowej muzyki opartej na motywach żydowskich – zdominowała działalność koncertową i pedagogiczną Stuczewskiego. Od roku 1950 poświęcił się przede wszystkim pracy twórczej. W uznaniu za wkład wniesiony w rozwój literatury wiolonczelowej nagrodzony został nagrodą im. G. Piatigorskiego. Trzykrotnie wyróżniono Stuczewskiego nagrodą imienia Yo’el’a Engela (kolejno w 1958, 1959 i 1966 roku). Znakomita większość twórczości wiolonczelisty to utwory na jego ukochany instrument, oparte na zbieranych przez całe życie wątkach pochodzących z rodzimego folkloru. Muzyk sięgał do tradycyjnej muzyki żydowskiej, szczególnie melodii chasydzkich – z niezwykłą śmiałością, w oryginalny sposob opracowywał ich transkrypcje i aranżacje. Połączenie znajomości odmiennych stylistyk i doświadczenie, które zdobył jako koncertujący w przedwojennej Europie wiolonczelista, przyniosła na świat niezwykle intymne, proste w zakresie budowy jednocześnie bardzo poruszające kompozycje wiolonczelowe. Wśród nich wymienić można niewielkie formy – jak miniatury „Kaddish”, „Legend”, „Jewish Song”, zbiór zatytułowany „Sześć melodii izraelskich” oraz czteroczęściową „Hasidic Suite”. We wszystkich tych dziełach odnaleźć można charakterystyczną dla muzyki i kultury żydowskiej nostalgię i tęsknotę, przeplataną niekiedy nieskrępowaną, wręcz dziecinną radością. Pomimo polskiego wątku w biografii Stuczewskiego – pozostaje kompozytorem w Polsce nieznanym. Jego twórczość – mimo unikalnego charakteru – nie pojawia się w programach koncertowych.

---

Płytę nagrano w Sali Koncertowej Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, w dniach 6-7 grudnia 2021 roku.
Zrealizowano w ramch stypendium artystycznego Prezydenta Wrocławia.
Płyta wydana przez wytwórnię CD Accord

---

dr hab. Paweł Jabłczyński, prof. AMKL 

Kontrabasista. Absolwent Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu w klasie legendarnego profesora Tadeusza Górnego. Wykształcenie uzupełniał w Hochschule der Kȕnste Bern, gdzie w 2014 roku ukończył studia III stopnia pod kierunkiem Rinata Ibragimova oraz Ruslana Lutsyka.

Współpracował ze Scottish Chamber Orchestra, NFM Orkiestrą Leopoldinum, Chain Ensemble, Baltic Neopolis Orchestra, Orkiestrą Akademii Filharmonii Berlińskiej. W latach 2015-2016 był członkiem grupy kontrabasów Sȁchsische Staatskapelle Dresden. Jako solista występował z Berner Symphony Orchestra, Orkiestrą InterCamerata, Orkiestrą Kameralną R-20, Orkiestrą Kameralną i Orkiestrą Symfoniczną Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu.

W 2014 roku z Justyną Skoczek nagrał solową płytę Bottesini rediscovered. W styczniu 2021 roku nakładem wydawnictwa Anagram ukazał się album „Karłowicz, Pieśni” nagrany wspólnie z Justyną Skoczek i Bartoszem Porczykiem. Jest to jedyne wydawnictwo, które zawiera wszystkie 23 zachowane pieśni Karłowicza. 
Od 2006 roku zawodowo związany z Akademią Muzyczną im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. W 2018 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego sztuki.

dr hab. Justyna Skoczek, prof AMKL

Pianistka, korepetytorka, tłumaczka, autorka tekstów. Absolwentka Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu w klasie fortepianu prof. Włodzimierza Obidowicza (2003).

W latach 2003-2012 pracowała jako korepetytor oraz muzyk solista w Operze Wrocławskiej. W Teatrze Polskim we Wrocławiu zrealizowała całość „Dziadów” Adama Mickiewicza w reż. Michała Zadary (2016). Kierowniczka muzyczna „Zemsty nietoperza” Johanna Straussa w Teatrze Narodowym w Warszawie (2019) w reżyserii Michała Zadary. Współpracuje z wrocławskim zespołem Małe Instrumenty grając na toy pianach muzykę Fryderyka Chopina, a także muzykę współczesną i eksperymentalną. Od stycznia 2021 roku kierowniczka muzyczna  Narodowego Teatru Starego im. H. Modrzejewskiej w Krakowie.

Od roku 2001 wykładowca Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej we Wrocławiu, na której obroniła pracę doktorską (2015).

 

Galeria